სანთელი იწვის

სანთელი იწვის, სანთელი დნება,

ჩემი ფიქრები უკვალოდ ქრება,

ნაღველი ისევ ჩემს გულში რჩება

და ეს ოცნებაც კვლავ ქარს მიჰყვება.

სანთელი დნება და ფიქრი რჩება,

სიქუმე დგება და ღამე კრთება,

ღამის წყვდიადში ცა იძირება

და ეს ოცნება უსიტყვოდ კვდება

iq sadac shen ar xar yoveltvis gelian , tvalebi yoveltvis shens gimils elian, tuchebi yoveltvis shens kocnas elian ik sadac ara xar sicocxle znelia
magla cashi avixede yvavi misdevs chitebsao,im gogoebs venacvale vinc awvalebs bichebsao
isev monatreba isev molodini,isev sizmrebi da isev mochveneba da tu damiviwye da tu mimatove erti mopereba mzevlad damitove
axlos rom iko imdens gakoceb rom gagaoceb,guls gagitbobdi da mtels cxovrebas shen dagitmobdi
shen gsurs gaigo tu me vin mikvars es gasagebad ar aris zneli daxede leksisi sul pirvel strikons da waikitxe sityva pirveli

რა საოცარი სილამაზით მოვიდა ღამე,
თეთრი ტოტიდან აკაციის ყვავილი მათოვს...
ისევ უზომოდ მენატრები,..დავხუჭავ თვალებს,
ჩუმად ვჩურჩულებ უშენობით დაღლილი–– რატომ?..

გარეთ წვიმს ნაზად, სევდიანად ქვითინებს ვიღაც,
თეთრ აკაციას მონატრების სურვილი ათრობს...
რა საოცარი სილამაზით მოვიდა წვიმა...
რა საოცარი სიყვარულით დავშორდით, გახსოვს?..

უნდა დავმშვიდდე... ჩემი სუნთქვა მაშინებს, მაკრთობს,
უკვე თენდება, გადაიღებს ამაღამ წვიმა...
ისევ მარტო ვარ, შენზე ვფიქრობ და ჩუმად გნატრობ,
მსურს გაგიმხილო–რაც ვერ გავბედე ცოტა ხნის წინათ...

მთვარეულივით მიბარბაცებს ჩემი ცხოვრება,
დრო ტკივილს მმატებს უსაშველოს, არა აქვს დაღლა...
არ დაიჯერებ... და ვერაფრით ვერ წარმოიდგენ–
რა საოცარი სიყვარულით მიყვარხარ ახლა...

ნაზია ღამე, მთვარის სხივი ეცემა ბაგეს,
თეთრი ტოტიდან აკაციის სურნელი მათრობს...
სუნთქვაშეკრული ვაკოწიწებ დაფანტულ წამებს
და სველ ლარნაკში მაგნოლიებს სათუთად ვაწყობ ...
 
ქალი ლამაზია,ქალი სათუთია,
ყველას,რომ უყვარს ეს ის ქალია,
იგი ფერიაა,უფრთო ანგელოზი
და კიდევ იდუმალი,ნაზი სირინოზი.
ლამაზი თვალებით ყველაფრის მთქმელი,
ანგელოზივით სიყვარულს მღერის,
თვალები მისი ბრწყინდება ისე,
როგორც ამ ცაზე ეს ვარსკვლავები.
ქალი ლამაზია,ქალი სათუთია,
ყველას,რომ უყვარს ეს ის ქალია,
იგი ფერიაა,ნაზი სირინოზი
და კიდევ კაცების წმინდა ანგელოზი...

ლურჯი ღამიდან წვიმა კი არა,
ტკივილიანი ცრემლები ცრიან.
ვიცი, ვერასდროს ვეღარ შევხვდებით,
ანდა შევხვდებით ძალიან გვიან.
ვიცი,წაიღებს დრო ყველა ტკივილს,
გული იმედებს კვლავ ჩაისახავს,
მაგრამ ნუ მეტყვი აღარ ვიტირო,
ნუ დამამშვიდებ, სანამ მიყვარხარ!
სანამ მიშფოთებს სულს მოგონება,
სანამ ბოროტი ქარები ქრიან
და სანამ ვიცი, თუკი შევხვდებით,
იქნება უკვე ძალიან გვიან...
მითხარი ნუთუ მართლა არ გესმის ჩუმი ჩურჩული ღამის წყვდიადში,
მითხარი ნუთუ მართლა არ გესმის ნელი ფერება ქარის ნიავში,
არ გესმის მთვარის ღიმილი მორცხვად ღრუბლებში ამოფარული,
წვიმის წვეთების ნაზი ჰანგები თითქოს მუსიკის ღმერთს მოპარული.
მითხარი ნუთუ მართლა არ გესმის ცრემლის ვედრება ღამის წვიმაში,
ოდეს ვარსკვლავნი გადამალულნი აღარ კრთებიან ზეცის წიაღში,
არ გესმის ნესტის ვედრება გდამალული!
არ გესმის ყლორტის კისკისი ცვრიან ბალახზე ამომავალი!
ვიცი, არ გესმის ცისკრის გალობა შენს შესახვედრად გამომავალი,
მაშ რას მიხვდები რა მაქვს მდუმარეს გულის სიღრმეში გადამალული

არ გავჩნდებოდი, არ ვიცხოვრებდი,

არ ვისუნთქებდი, დღეს ამ მიწაზე.

მაგრამ განგებამ, ასე ინება

და მე აქა ვარ, დღეს ამ მიწაზე,

უსიყვარულოდ და უიმედოდ,

დავეხეტები ცალი მიწაზე.

ღმერთო ძლიერო, შენ შეისმინე,

ჩემი ვედრება, დრეს ამ მიწაზე.

ნუ მიმატოვებ,უსიყვარულოდ

და უიმედოდ, ცალს ამ მიწაზე

მარტო დამტოვა მე დღეს ცხოვრებამ,

მატოს დამადგა მძიმე უღელი,

მარტოს მაწვალებს გადასარჩენად,

მარტო ვდგევარ და ვინმეს მოველი.

რატომ გამწირა ასე ცხოვრებამ?!

რატომ დამტოვა მარტო, ეული?!

რატომ არ მომცა მე სიყვარული,

რომ გამიმთელოს გული სნეული?!

გაივლის წლები, დრო შეიცვლება,

მარტო დავრჩები, ისევ წყეული.

ასე ყოფილა ეს ბედისწერა,

უნდა დამტოვოს მუდამ ეული..........."

დღე, დღეს მისდევ

ღამე, ღამეს, ფიქრი, ფიქრს

და წამი წამს.

თვალზე ცრემლი მომადგება

ფიქრი შენსკენ წამიყვანს,

ღმერთს ვავედრებ ჩვენს სიყვარულს,

გული ჩუმად ატირდა,

ამ სიყვარულს გეფიცები

მე შენს მეტი არვინ მყავს,

ჩუმად ისევ მოვალ შენთან

სიზმრრად გეტყვი მიყვარხარ
უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე,
სიო არ დაჰქრის, ტყე არ კრთება სასიხარულოდ...
უსიყვარულოდ არ არსებობს არც სილამაზე,
არც უკვდავება არ არსებობს უსიყვარულოდ.
მაგრამ სულ სხვაა სიყვარული უკანასკნელი,
როგორც ყვავილიშემოდგომის
ხშირად პირველს სჯობს,
იგი არ უხმობს ქარიშხლიან უმიზნო ვნებებს,
არც ყმაწვილურ ჟინს, არც ველურ ხმებს იგი არ უხმობს...
და შემოდგომის სიცივეში ველად გაზრდილი,
ის გაზაფხულის ნაზ ყვავილებს სულაც არა ჰგავს...
სიოს მაგივრად ქარიშხალი ეალერსება
და ვნების ნაცვლად უხმო ალერსს გარემოუცავს.
და ჭკნება,ჭკნება სიყვარული უკანასკნელი,
ჭკნება მწუხარედ,ნაზად,მაგრამ უსიხარულოდ.
და არ არსებობს ქვეყანაზე თვით უკვდავება,
თვით უკვდავებაც არ ასებობს უსიყვარულოდ!!![b]
NAXE GAWVIMDA TIRIS BUNEBA
NAZI SISVELE IGRZDNES TUCHEBMA
NAXE ATIRDA CHEMI TVALEBI
DA ICI RATOM SHEN MENATREBI

,